LEMMER – Omar Badawya, de Syrische kapper/barbier naast de Action in Lemmer verloor bij de aardbeving van afgelopen week een groot deel van zijn familie. Zijn zuster Sahar (51) die hij ook als een soort moeder ziet, haar 3 zoons Achmad (30), Jamil (24) en Mustafa (17). Achmad beschouwde Omar altijd als zijn grootste vriend, ze schelen slechts 7 jaar en groeiden praktisch met elkaar op. Maar ook de vrouw van de zoon van zijn zuster (Zarahra van 22) en haar twee kleine kinderen Zaid (4) en Sahar (1,5) werden bedolven onder de flat waar ze in woonden. Ook zij overleefden het niet. Lange tijd was het lot van de 7 familieleden ongewis. Maar toen Omar eindelijk hoorde van hun overlijden, bleken ze zelfs allemaal al te zijn begraven.
Crowdfunding: overgebleven zwager en kinderen hebben niets meer
Nu probeert hij met een crowdfunding wat geld voor zijn zwager in te zamelen. Die leeft met zijn overgebleven kinderen op de straat in de koud en heeft niets meer. En hij hoopt op iemand die kan helpen om de vrouw (28) van zijn neef naar Nederland te krijgen. De moeder van twee kleine kinderen (een jongen van 6 en een meisje van 3,5 jaar) is dan wel gered, maar kan niets meer bewegen. Iets in haar ruggengraat is kapot gegaan, maar in Turkije kunnen ze niets voor haar doen. Hij hoopt dat zij in Nederland zorg kan krijgen die daar niet voorhanden is. Zorg die hij zelf heel graag wil betalen, maar hij heeft geen idee tot wie hij zich kan wenden.
Lemsters steunen, maar het gemis is zo groot
Omar huilt. Als een klant hem vraagt naar de situatie, want in Lemmer weten veel mensen er inmiddels van. Als een klant hem condoleert met het enorme verlies. Als een Syriër hem komt omhelzen. Hij huilt eigenlijk de hele dag door zegt hij, omdat deze ramp waarbij 7 van zijn familieleden omkwamen, niet te bevatten is. Maar hij is wel dankbaar voor de steun die hij krijgt in Lemmer. Mensen willen graag wat doen, komen hem speciaal hun condoleances overbrengen. Vragen wat ze kunnen doen. Dat doet goed. Heel goed. Maar het gemis is zo groot….
“Waar is mijn zuster en waar zijn haar zoons?”
Maandagochtend rond half 3 in de nacht Nederlandse tijd werd hij gebeld. Telefoon uit Syrië. Dat er daar een aardbeving was, maar ook in Turkije. In Hatay, de stad waar zijn zuster woont met haar gezin, maar ook haar kinderen en kleinkinderen en andere familieleden. Dat het erg was. Rampzalig. Omar probeerde zijn zuster Sahar (51) te bellen. Probeerde keer op keer te bellen, maar kreeg voortdurend geen gehoor. Inmiddels was er een stroom aan informatie op gang gekomen. Hij keek naar video’s en zag dat de hele stad zo’n beetje tegen de vlakte lag. Omar verkeerde tussen hoop en vrees. Via via vroeg hij iemand waar toch zijn zus en haar kinderen zijn gebleven. Onder de gebouwen werd hem te verstaan gegeven. Maar misschien leven ze nog werd er aan toegevoegd. Eergisteren kreeg hij een foto toegestuurd. Het was een foto van zijn neef. Zijn gezicht was weggeslagen. Hij herkende hem aan de trui die hij hem had gegeven tijdens een bezoek dat hij aan zijn familie bracht. Vier weken geleden zat hij samen met hen in diezelfde flat en waren ze zo blij om elkaar weer te zien. Zijn zus zei hem dat hij de volgende keer zijn twee kinderen mee moest nemen. De jongste had ze nog nooit gezien en ze verlangde ernaar het kind in haar armen te houden.
Schok
De foto van de neef brengt een schok teweeg. Maar Omar weet dan nog steeds niet waar zijn zus is en waar zijn neven zijn. Hij vraagt het. Steeds opnieuw. Sommigen zeggen dat ze in een ziekenhuis liggen. Dan krijgt hij een buurvrouw van zijn zuster Sahar aan de lijn. Die vertelt hem dat ze net zijn opgehaald en al begraven. Zijn zwager ontkent. Zegt dat ze snel zullen komen. Hij durft de waarheid niet te zeggen of is zo in shock dat hij zelf gelooft dat ze weer terugkomen.
Geen onderdak voor zwager en kinderen
Diezelfde zwager zwerft nu met 2 kinderen over straat. Soms slapen ze in een kerk of een moskee. Ze hebben niets meer, het is er bitterkoud en Omar wil dolgraag een huis voor ze huren. De huren van huizen die nog overeind staan in de regio zijn verveelvoudigd. En er wordt een enorme borg gevraagd. Toch wil Omar er alles aan doen om de familieleden die hij nog heeft te helpen. Verder kan hij ook niets. Hij kan het nog steeds niet bevatten dat 7 van zijn directe familieleden, de mensen waar hij zo van houdt, er niet meer zijn. Dat hij zijn jongste kind nooit meer kan laten zien aan zijn zuster. Dat hij nooit meer met zijn beste vriend en neef Achmad zal praten. Allen ontvluchtten ze hun vaderland om een oorlog en dachten veilig te zijn. Dat ze nu door natuurgeweld alsnog het leven hebben gelaten, het gaat er bijna niet in. Omar huilt weer. Om hen. Maar ook om de vele duizenden andere Syriërs die in hetzelfde gebied ook om het leven kwamen. Want zo zegt hij, niemand weet bijna dat er in juist dit deel van Turkije heel veel Syriërs zijn opgevangen. Tussen de 3000 en 4000 van zijn landgenoten vonden er de dood door het natuurgeweld.
Kapsalon blijft open:”Ik moet geld verdienen voor hen”
Hij moet nu door. De barbier heeft zijn kapsalon gewoon weer geopend. Hij knipt en modelleert. Met tranen over de wangen soms, maar hij gaat door. “Ik moet geld verdienen. Zodat ik hen kan helpen,” zegt hij.
Crowdfunding: wie helpt Omar en zijn familie?
De crowdfunding van Omar is hier te vinden. Wie helpt Omar en zijn familie een beetje op weg? En weet je nog iemand die iets kan doen voor de 28-jarige vrouw van zijn neef die medische hulp nodig heeft, meld je dan bij de barbiershop Badawya van Omar naast de Action of bij Lemsternijs op info@lemsternijs.nl.
