LEMMER – Zaterdagavond was dé avond voor Muziek- en Zangvereniging Excelsior.
‘Een goede voorbereiding is het halve werk’ dacht het bestuur. De organisatie van deze avond stond als een huis. De ander helft was voor de dirigenten Jan Andries Dijkstra en Anneke Boschma. Zij hebben met al hun middelen het koor en de harmonie op het juiste moment weten te pieken.
Een prachtige, muzikale en afwisselende avond was het zeker voor het publiek.
De vorige afleveringen van de voorjaarsconcerten waren in koor- harmonieblokken verdeeld. Het bestuur is zeker geslaagd in deze nieuwe opzet en ook een zekere mate van LEF.
Onder deze titel werd het concert weergegeven. LEF in opzet en in de weergave van de gespeelde muziekstukken!
–
De Harmonie opende de avond met trompetgeschal waarna de Florentiner Mars werd ingezet. Een vlotte mars met veel schakeringen die goed naar voren werd gebracht. Hier en daar mogen de zachte en harde gespeelde fraseringen iets meer tot uiting komen. Een prima mars om mee te beginnen.
Jan Andries Dijkstra begeleidde daarna Christien Ortelee. Zij is lid van het koor en heeft een dijk van een stem om het lied ‘Lef’ te zingen; er is echt moed voor nodig om dit bloedmooie nummer van Karin Bloemen te vertolken.
De Bavarian Highlands was een uitdaging voor het koor. De dirigent koos voor drie nummers; het geheel bestaat uit namelijk 6 onderdelen. Het koor sloeg zich er moeiteloos doorheen. Mochten er mannen zijn die zingen leuk vinden, het koor kan ze goed gebruiken.
Het bespelen van een hobo is erg moeilijk. Patricia Groen is een van de weinigen die dit behoorlijk onder de knie heeft. Dit kwam heel mooi tot uiting in het stuk ‘Oblivion’. De harmonie begeleidde haar op de achtergrond behalve in het iets snellere middenstuk waarin de harmonie haar meenam in dit zoetgevooisde nummer.
Wat gaat de hoboïste Groen volgend jaar spelen?
We zijn benieuwd!
Topper van deze avond was het The Legend of Maracaibo. De Harmonie gaf een uitstekende vertolking wat er met deze Spaanse galei, die goud en zilver vervoerde en tot zinken werd gebracht. ‘De legende van de Maracaibo’ is geladen met energie en intensiteit en de dirigente heeft dit goed kunnen overbrengen aan de Harmonie.
–
Na de pauze was het een zeer afwisselend geheel dat het publiek kon boeien. Onder begeleiding van piano en hobo werd het koor begeleid bij een uiterst serieus onderdeel namelijk Panis Angelicus dat ingetogen werd gezongen. Erg bijzonder. Bijzonder was ook ‘For the Longest Time’. De stemmen sprongen er boven uit en het was wel even schrikken voor de luisteraars toen het koor riep: “TIME”.
De harmonie bezit een aantal saxofonisten die erg hun best deden in een ragtime. Vingervlugheid is hier geboden en dat ging redelijk goed. Hierdoor was de houtgroep ook goed warmgelopen voor een stukje Watermusic. Klassiek werk voor een harmonie dat redelijk goed uit de verf kwam. Ook hier zou men nog iets meer kunnen werken aan hard en zacht, maar dat even terzijde. Het publiek waardeerde dit enorm.
–
Zoals gewoonlijk werd het concert afgesloten met een gezamenlijk werk van koor en Harmonie. Als de zanger van De Kast, Syb van der Ploeg, deze uitvoering van In Nije Dei had gehoord, wilde hij vast en zeker meezingen. Hieruit bleek dat de kerk een goede akoestiek heeft maar laat het niet te sterk worden.
Gelukkig heeft de geluidsman Sake Visser de knoppen aardig in bedwang.
Al met al een leuke avond gehad, sfeervol en op muzikaal gebied bijzonder afwisselend.
Erg benieuwd welk thema Excelsior voor het volgende concert gaat bedenken!
–
