LEMMER – Het feest der feesten. Zo zou je de huldiging van het Lemster skûtsje, dat voor het eerst sinds 34 jaar weer kampioen werd, echt wel kunnen noemen. Het leek wel alsof heel Lemmer er bij aanwezig was: aan de kades toen de “ferrari” aanmeerde, op het plein waar de huldiging plaatsvond en al die vele uren daarna waarbij er gedanst, gezongen en vooral gefeest werd. Vanzelfsprekend waren er eerst lovende woorden van velen, maar vooral ook van schipper Albert Visser.
,,Tsjonge wat is dit moai’’
Op zijn eigen ingetogen manier (hoewel hij kan ook enorm springen hebben we inmiddels gezien, als een jonge kerel van 18) zei hij over de enorme toeloop: ,,Tsjonge wat is dit moai’’, Maar hij voegde er ook aan toe dat er wel heel wat nodig is geweest om op dit punt te komen. Dat het beslist niet vanzelf gaat en dat de bemanning er flink wat bloed, zweet en tranen in heeft moeten stoppen. En vrije tijd niet te vergeten, want de bemanning van een skûtsje doet alles in eigen tijd. De hulp van de stichting Het Lemster skûtsje, de donateurs en de sponsoren is daarbij eveneens van zeer groot belang. Daarom tijdens de huldiging ook de oproep om vooral vriend of donateur te worden.
Ontroerend
Ontroerend waren vooral de woorden van grote broer Douwe Visser. Hij was even daarvoor door Albert aangekondigd als de persoon waarvan hij alles heeft geleerd. Deze oud-schipper die maar liefst 9 keer kampioen werd op de Sneker Pan en waarbij Albert vele jaren aan boord zat, is nu adviseur op het schip van zijn zoon Jappie Visser. Hij zei dat hij anders nooit hoefde te huilen, maar dat hij op het moment dat hij wist dat zijn broer kampioen was geworden, had staan janken op het achterdek. En dat leverde bij velen op dat overvolle en vreselijk hete plein ook weer vochtige ogen op.
De sterke vrouwen achter de mannen
En vervolgens waren er allerlei plichtplegingen, mooie woorden, natuurlijk het Frysk Folksliet (en ja weer schoot menigeen vol) dat uit volle borst werd meegezongen, dansjes, het zingen van We are the champions en de uitreiking van de erepenning van gemeente De Fryske Marren. Alle bemanningsleden werden 1 voor 1 benoemd, en vanzelfsprekend werden ook de vrouwen naar voren gehaald. Want zonder hen kunnen we niets zei de schipper.
Een Lemsterweek/zeilerij die de boeken in gaat als één met een gouden rand. In polonaise ging de bemanning met bewonderaars later over het plein en er werd tot in de late uurtjes doorgefeest.
