Vader en zoon Ruiter: ‘Marmeren en Houten zijn onze Passies’

LEMMER – Frans Ruiter en zijn zoon Emiel zijn ware schilderskunstenaars. Ze hebben zich naast het ‘huis-tuin en keukenschilderen’ het oude ambacht van marmeren en houten eigen gemaakt. Marmeren en houten zijn ouderwetse schilderstechnieken, die veel tijd en ervaring vragen. Slechts enkele hedendaagse schilders beheersen dit ‘vakwerk’.
Vader en zoon Ruiter uit Lemmer zijn daar exponenten van, misschien wel ‘DE’. Jarenlange studie en oefening zijn daaraan vooraf gegaan. Ze behoren beiden tot de top van Nederland. Emiel is al zes keer Nederlands kampioen Marmeren geweest. En ook vader Frans viel die eer dikwijls te beurt.
‘Marmeren en Houten vergen heel wat andere vaardigheden dan een kozijntje schilderen’.

Schildersmuseum
Bij Frans thuis in Lemmer word ik ontvangen in een waar schildersmuseum. Een complete hoek van zijn atelier staat en hangt vol met de wonderbaarlijkste schildersattributen. Vaak nu niet meer in gebruik, maar vroeger onmisbaar.
Zo heeft Frans een aanzienlijke hoeveelheid potjes met pigmenten. Maar ook tientallen kwasten, penselen, koperen spuitkannen en andere door schilders geliefde spullen.
Mij begint het al snel te duizelen als Frans uitlegt waar het allemaal voor gebruikt is. Indrukwekkend is het in elk geval wel.
Als jonge jongen was Frans al een ambitieus schilder en toonde grote belangstelling voor het ouderwetse deel van het schildersvak. Hij werkte bij Postma in Rutten. Een schildersklus in de kerk in Echten bracht hem in aanraking met het schilderen van houtimitaties.
Monumentenzorg zou de houten banken onder handen nemen.
‘Dat kan ik ook wel’, dacht Frans.
Hij volgde een spoedcursus bij Jan Wissing in Lemmer en maakte thuis een proefpaneeltje. Om een lang verhaal kort te maken. De man van Monumentenzorg werd afgezegd en Frans kon in de kerk in Echten aan de slag. Hij kreeg behoorlijk de slag te pakken en groeide uit tot de marmer- en houtexpert van het noorden van Nederland.
Frans heeft altijd voor een baas gewerkt en heeft daarnaast nog ruim 25 jaar in Leeuwarden les gegeven in het Marmeren en Houten.

Veel waardering

Zoon Emiel is in het voetspoor van zijn vader getreden. In zijn eigen schildersbedrijf (sinds 2008) heeft hij zich ook bekwaamd in het Marmeren en Houten. Werknemer Ben Essers is er inmiddels ook aardig in bedreven. Inmiddels is Emiel’s schilderbedrijf voor 10% actief in de decoratieve markt. ‘Ik ga er vanuit dat dit percentage in de toekomst gaat toenemen’.
Enige tijd geleden kachelden Emiel, Ben en Frans regelmatig op en neer naar Zuid Frankrijk om een gigantische klus in een kasteel in de buurt van Lyon te klaren. In een grote gang moest maar liefst 160 m2 eikenhout gehout en gemarmerd worden. ‘Mooie imitaties en veel kamwerk.
Ook hoge deuren van 270 cm hoog hebben we gedecoreerd’. Dit soort werk levert de mannen veel waardering op.

Trompe-l’oeil

Frans en Emiel beheersen ook de techniek ‘trompe-l’oeil’ , wat zoiets als ‘bedrieging van het oog’ betekent.
Een mooi voorbeeld hiervan is te vinden in de voormalige discotheek Napoleon van Jelle van Zurk aan de Kortestreek, nu Bar Le Duc.
Een kapstok met haak en een deur ernaast. Zo lijkt het althans, maar schijn bedriegt.
‘Veel bezoekers trapten erin en er lag regelmatig een jas op de grond’, zegt Frans.
‘Dit soort aardigheden maakt ons werk zeer boeiend’.
Geschreven door Thijs de Boer

 

error: Let op: Deze inhoud is beschermd! Kopiëren of bron bestanden te gebruiken is niet toegestaan!