Het verenigingsleven en sociaal-culturele instellingen hebben onder grote druk van bezuinigingsrondes gestaan. Verenigingen op het gebied van sport, muziek en zang, van kunstzinnige vorming enzovoort, zijn onmisbaar in de maatschappij, zeker in een zich door neoliberale politiek verhardende samenleving.
–
Verenigingen draaien op vrijwilligers, op mensen die met hun inzet al dat voor de samenleving zo belangrijke in stand houden. Het kan niet zo zijn dat op mensen die hun energie hierin stoppen ook nog een beroep wordt gedaan om voor andere zaken, waar de gemeentelijke overheid het bewust laat afweten, in te springen. Lippendienst bewijzen aan verenigingen en vrijwilligers doet men genoeg. Maar aan daden, teneinde een bloeiend verenigingsleven in stand te houden, ontbreekt het. Integendeel: bezuinigingen op subsidies was hun deel. Hetzelfde geldt voor instellingen die niet zonder beroepskrachten kunnen. Bibliotheken, creativiteitsinstellingen, jongerenwerk en meer van deze belangrijke zaken die bijdragen aan een menselijke en verdraagzame samenleving, lopen in hun voortbestaan gevaar.
De protesten en acties hiertegen waren dan ook zeer terecht
.-
De ideologische basis – zelfredzaamheid, eigen kracht – waarop de afgelopen jaren de forse bezuinigingen op subsidies voor verenigingen en instellingen zijn doorgevoerd, tot afschaffen aan toe, moet ter discussie komen.
Nog lopende bezuinigingen moeten worden stopgezet; over reeds doorgevoerde bezuinigingen moet opnieuw gesproken worden.
