LEMMER – Er is toestemming voor de bouw van een supermarkt aan het Bantegaplein. Na 16 jaar vanaf het eerste plan. Omwonenden die al vanaf 2003 in onzekerheid verkeerden over het plan zijn op z´n zachtst gezegd niet blij.
Volgens de ondernemer en de gemeente is dit een veel beter plan, omdat er nu binnen geladen en gelost wordt door middel van een dok. Dat het plan veel groter is dan het oorspronkelijk (bijna 200 m²) en van 1548 naar 1725 gaat is één ding.
Dat hun schade aan de oude karakteristieke woningen die allemaal op houten palen staan niet gegarandeerd is, stelt hun geenszins gerust. Zij willen de garantie dat 15 jaar nadat de supermarkt is gebouwd, wordt gekeken wat dit doet voor hun huizen. Uit andere projecten is namelijk wel gebleken dat nawerking van de grond voor flink wat schade kan zorgen. Die garantie geeft ondernemer Ten Have niet. Hij heeft dan wel aangegeven dat hij ´vriendjes´ met hen wil worden, maar uit zijn daden blijkt dat vooralsnog niet.
Een mail met vragen van omwonenden heeft een jaar op zijn bureau gelegen. Onbeantwoord. En hij gaf in een openbare bijeenkomst wel aan dat ze op zijn kosten een expert kunnen inhuren, maar toen ze aangaven een advocaat in de arm te willen nemen dreigde hij het oude plan zonder dok weer te omarmen. Een plan dat voor hen veel negatiever uitvalt.
In een petear liet Ten Have weten dat ze bij de start van de bouw opnames gaat maken door een gespecialiseerd bureau en de resultaten daarvan laat vastleggen bij een onafhankelijk notaris. Dit gebeurt dan in een grote cirkel om het gebied. Peilbuizen moeten daarnaast het grondwaterpeil meten. Van Albert Heijn mogen de omwonenden ook zelf een bedrijf uitzoeken die in kaart brengt hoe de situatie op het moment van de bouw is. ‘Dat wil ik dan desnoods wel betalen, ’zei hij eerst schoorvoetend. Later gaf hij te kennen dat de buurt erop kon rekenen dat AH dat zou betalen als zij een firma vinden waar ze meer vertrouwen in hebben.
De buurt is overigens op geen van de zaken gerust. Hoewel Ten Have wel aangaf dat de firma bij ‘aantoonbare’ schade door de bouw zal zorgen voor compensatie, werd niets gezegd over de termijn van aansprakelijkheid en de nawerking van de grond.
De omwonenden zijn er ziek van.
Vanaf 2003 verkeren ze in volledige onwetendheid wat er gaat gebeuren, ze zijn ook omringd door chaos. De eerste projectontwikkelaar wilde een supermarkt bouwen met appartementen. Maar die ging failliet. Het plan lag toen heel lang op zijn gat. De bewoners van de huisjes die gesloopt zouden moeten worden, werden bijna uit hun woningen gejaagd. Met als resultaat: emotioneel leed, leegstand en rotzooi. Terwijl er niets gebeurde.
En toen na meer dan 13 jaar ging alles opeens heel rap. De huizen werden heel snel met de grond gelijk gemaakt. Maar de omgeving ziet er nog steeds uit als een achterbuurt. Het in de haast gemaakte parkeerterrein op de plek waar eerst openbare school De Dam stond is niet bepaald een visitekaartje voor de gemeente. Met regen waan je je in een moeras. Met mooi weer hoop je dat je schokbrekers het houden. En waar de huisjes stonden, daar is het nog steeds een zootje. En het is juist op die plaatjes dat de Raad van State zich baseerde toen ze het verzoek van omwonenden beoordeelde om het plan niet door te laten gaan.
In het lijvige dossier is namelijk niets terug te vinden van de keurige straat er achter. Geen foto van de netheid en de mooie karakteristieke oude woningen.
De straat van de bewoners die vrezen dat hun woningen gaan verzakken, zullen gaan scheuren en veel schade op zullen lopen. Dat is al gebeurd met de bouw van het appartementencomplex aan de Korte Streek dat veel verderop ligt. En wat te denken van de oude bomen die er al vele tientallen jaren staan? Bovendien is er volgens de omwonenden helemaal geen rekening gehouden met het drukke verkeer en het feit dat er tegenwoordig een AZC school is gevestigd waarbij de kinderen allemaal met de bus naartoe moeten. In de straat waar al die vrachtwagens voorbij denderen, staat die bushalte. Een bushalte die niet op de plannen van de supermarkt voorkomt overigens.
Bewoner Jelle van Zurk zag dat een brief van hem aan de gemeente werd doorgestuurd naar de Raad van State. Dat was eigenlijk zijn plan helemaal niet, hij wilde bij de gemeente een aantal zaken aankaarten. Een officieel schrijven stuurde hij niet naar dat hoogste orgaan. Dat wilde hij wel, maar door omstandigheden lukte hem dat niet.
Nu komt hij wederom tot een aantal conclusies: dat de plek voor nog weer een supermarkt op deze locatie totaal ongeschikt is. Met een drukte die de kleine straatjes helemaal niet op kunnen vangen. Met tekeningen waarop bushaltes en oversteekplaatsen in de Parkstraat niet zijn ingetekend alsof ze niet bestaan.
Dat er tussen zijn woning en de supermarkt nog 1 meter zal zitten. Maar vooral dat hun belangen helemaal niet gewaarborgd zijn. En dat ook de gemeente zich daar niet hard voor maakt. Die dwingt geen 15 jaar af.
Saillant detail is ook nog eens dat het plan dat is aangevraagd op de Schoolstraat 12 staat. Dit is een piepklein perceel, waarop nooit een supermarkt past.
De buurt wilde wel stappen ondernemen, maar kreeg eigenlijk te horen dat ze niet veel meer konden doen. Het plan was al in kannen en kruiken.
Volgens Van Zurk voelen mensen zich in de steek gelaten door de gemeente. ´En ze hadden ook meer goodwill gekweekt als ze op de plek van de oude woningen weer nieuwe huizen hadden neergezet. Want daar hebben we in Lemmer behoefte aan.´
