LEMMER – Wat een fantastische voorstelling hebben we gezien. Na afloop van ‘De Man fan dyn Libben’ past een langdurige stilte als dank voor een geweldige en indringende vertolking. Maar toeschouwers hier in Nederland horen nu eenmaal gelijk te applaudisseren en ook nog te gaan staan.
Ik was liever blijven zitten en ademloos, vol bewondering naar Jan Arendz, Marijke Geertsma en Anke Bijlsma te kijken. Minuten lang!
Het verhaal van ‘De Man fan dyn Libben’ lijkt uit het leven gegrepen. Een echtpaar, Marius en Tilly (gespeeld door Jan Arendz en Marijke Geertsma), is op leeftijd en Tilly is in haar laatste levensfase. Zij houdt zoveel van haar man, dat ze hem na haar dood een nieuwe echtgenote wenst. Zelf gaat ze die uitzoeken. Iris (vertolkt door Ank Bijlsma) is de geschikte kandidaat. Maar het blijkt dat Marius en Iris elkaar al kennen. Meer dan dat zelfs. Alle drie weten ze eigenlijk hoe de vork in de steel zit, maar weten dat in het stuk voortdurend te verbergen. Alleen Tilly doet haar stinkende best om de waarheid op tafel te krijgen. Of wil ze juist leugens horen en er stilletjes van genieten. In elk geval wil ze de regie in handen houden en over haar aanstaande dood heen regeren. Dat lukt haar uitstekend.
Onvergetelijke voorstelling
Het lijkt een verhaal voor een klucht, maar dit gevaar weten Jan, Marijke en Anke volledig te negeren. Deze drie geweldige acteurs spelen hun rollen op een fantastische en geloofwaardige manier, waarbij ze elkaar voortdurend uitdagen en ontwijken. En elkaar de maat nemen. ‘Ben jij nou eerlijk of ben ik gek’, lijken ze te denken. Je kijkt naar echte mensen, die uit hun rol stappen en werkelijk echte emoties tonen. Je voelt als publiek vooral bij Marius de inwendige spanning. Het (angst)zweet gutst er van alle kanten uit. Als het ware. Steeds wil hij voor de waarheid weg lopen. En voortdurend zetten Tilly en ook Iris hem onder druk, die hij ogenschijnlijk steeds weet te pareren. Weglopen en ontkennen en zelfs niet begrijpend reageren.
Monsterachtig hoe ze alle drie hun emoties uiten en tegelijkertijd proberen te camoufleren. Ademloos en met veel respect heb ik deze onvergetelijk voorstelling gevolgd, die geen moment heeft verveeld. Koude rillingen en ontroering.
Tijdens de pauze dacht ik, dat het verhaal nu wel verteld was, maar gelukkig stelde het vervolg me absoluut niet teleur. Nog intenser en nog boeiender werd het. ‘Hoe lossen ze dit op’.
Bedankt Jan, Marijke en Anke! Jullie hebben in ieder geval mij en zeer zeker ook de anderen toeschouwers een realistische en emotionele inkijk in een mensenleven gegeven. Ze houden ons een spiegel voor.
Eerlijkheid, bedrog, egoїsme, woede en verdriet. Al deze aspecten hebben we in ons. Een les om niet te vergeten.
– Geschreven door Thijs de Boer
