Zaterdag, wat deed de zon het perfect op de begraafplaats. Vriendelijk en zacht. Dat mocht ook wel na zoveel grijze dagen.
Niemand houdt echt van grijs, somber weer. Maar ja, dat hebben we niet voor het zeggen en begraven blijft een buitengebeuren. Ik heb mijn moeder beloofd haar zondagochtend naar haar familie te brengen. Haar broer en zussen van het oorspronkelijke gezin van 10 zijn nu nog maar met 5. Ook hun partners zijn reeds aan de andere kant.
Deze week had ik ma in de nacht van de grond opgetild: gevallen. Tja, ze is toch een dame op leeftijd met haar 85 jaar alweer. Ze had na de val de familiebijeenkomst willen afzeggen, haar knie deed zeer. Op naar de drogist voor gel met een pijnstiller en een rekverband. En dan proberen we het toch, met de rolstoel mee moet het lukken. Tijdens de autorit van anderhalf uur hebben we het over concerten die ze ooit bezocht heeft. Mijn moeder is dol op muziek, altijd de radio aan, wanneer ik bij haar appartement kom. “Een dag zonder muziek, is een dag niet geleefd”, zegt ze dan. Ze heeft verrassend veel bekende artiesten live gezien.
Van de Beatles, Tom Jones, Charles Aznavour, Céline Dion tot Frans Bauer. En ze verheugt zich alweer op een uitje naar Francis van Broekhuizen. Nu eerst naar de familie. Het blijft toch belangrijk, zo heb je altijd een horizon. We weten toch niet wanneer het stopt, dus tot die tijd, maar zo goed mogelijk doorgaan.
