LEMMER – Met de verkoop van Bakkerij Twijnstra komt een einde aan de samenwerking van het duo “Jut en Jul” of te wel Thea de Boer –Schippers en Nellie Klein Nienhuis. Het duo werkte 11 jaar samen en als ze samen werkten, dan waren ze ook daadwerkelijk samen. “We vormden een front, maar hadden het vooral altijd heel leuk en gezellig met z’n beiden,” zeggen ze daarover. De maandag en vrijdag waren dan ook “Nel-en-Theadagen” waar de vriendinnen altijd enorm naar uitkeken.
Altijd brugwachter geweest
Nellie was de eerste die in de winkel kwam werken. Via via hoorde ze 13 jaar geleden dat er een nieuwe bakkerij in Lemmer kwam. “Er werd tegen me gezegd, je kunt wel solliciteren. Toen ben ik naar Oudemirdum gereden waar de hoofdbakkerij van Twijnstra zit en heb ik gevraagd of ik in Lemmer kon werken. Ik mocht solliciteren en zo kreeg ik de baan.” Nellie had nog nooit in een winkel gestaan en van brood had ze ook weinig verstand. “Nee, ik was altijd brugwachter geweest en had op de sluis gestaan. Heel iets anders dus. Toen ik kinderen kreeg, ben ik gestopt.” Die eerste dagen in de winkel vond ze dan ook wel heel spannend. “Ja, want ik wist alleen het verschil tussen wit en tarwebrood zeg maar. Ik had nog nooit een kassa gedraaid bijvoorbeeld.” Toch bleek juist dat kassadraaien en de klanten in de winkel helpen wat Nellie het liefste deed. Het horecadeel, was wat minder haar ding.
“Wil de kok wat broodjes maken?”
Thea en Nellie lachend: “In de bakkerij deed je alles. Van afwassen, tot broodjes maken, tot bedienen op terras en in de winkel. Uit de gek riepen we wel eens naar de keuken of de kok wat broodjes wilde maken. Maar ja, die kok was er natuurlijk niet.”
Ook nog nooit in een winkel gestaan
Toen Nellie al 2 jaar bij Twijnstra werkte, werd Thea aangenomen. Het stel kende elkaar wel van naam, maar verder niet. Maar er groeide een gouden vriendschap en collegialiteit uit. “Er was gewoon direct een enorme klik. En dat is alleen maar sterker geworden door de jaren heen.” Ook Thea wist trouwens bijna niks van een bakkerij. “Ja, ook weer het verschil tussen wit en volkoren, maar dat was het dan wel. En ook ik had nog nooit in een winkel gestaan.” Thea vond de afwisseling trouwens het leukste van haar werk. “Dan weer kassa draaien, dan weer koffie en broodjes verzorgen, even op het terras bedienen. Dat samen vond ik het leukste.”
Andere baan
Nog voordat bekend werd dat de bakkerij werd omgetoverd tot een restaurant, had Thea overigens al een andere baan gevonden. Er werd haar gevraagd of ze er niets voor voelde om in het openbare toiletgebouw te gaan werken in Lemmer. “Ik was nooit actief op zoek naar ander werk, maar had wel de instelling als er iets anders op mijn pad komt, dan zou ik dat wel leuk vinden. “ En zo geschiedde.
Drama
Nellie kreeg eind vorig jaar een vreselijk drama te verwerken: haar nog jonge man overleed binnen een week nadat was geconstateerd dat hij aan kanker leed. Met het plotselinge overlijden van haar geweldige man Herman kwam ze er niet alleen voor te staan, maar was ook haar hele toekomstperspectief weg. ‘We hadden het er wel eens over gehad dat ik wat minder zou gaan werken, of misschien helemaal kon gaan stoppen. Dat is nu geen optie meer.” Nellie moet op zoek naar een nieuwe baan, maar heeft geen idee wat ze zou moeten doen. “Mijn passie ligt bij coupeuzewerk. Ik geef daarnaast al 15 tot 16 jaar naailessen en ik maak tassen. Daarin zou ik zeker wel verder willen gaan.” Thea die amper een knoop kan aanzetten valt haar bij:” Ze maakte voor Herman altijd overhemden. Ik heb nog nooit zulke prachtige exemplaren gezien.”
Samen op de markt
Samen staan ze binnenkort wel op de markt in Lemmer met de tassen die Nellie maakt. “Dat hebben we wel vaker op andere plekken gedaan, maar vonden we eng in eigen dorp. Nu gaan we dat dan toch doen. En ik zit er gewoon bij omdat ik het gezellig vind en om Nel te ondersteunen,” lacht Thea. Nellie geeft wel aan dat ze na het overlijden van haar man nu ook wel even wat rust wil. “Twee weken na zijn overlijden stond ik al weer in de bakkerij. Dat gaf me ook afleiding, maar alles dringt nu steeds meer door denk ik. ”
Afscheid van de klanten was ontroerend
Het afscheid van de klanten was overigens heel ontroerend en emotioneel zeggen beide. “We kregen bloemen, heel veel lieve woorden, kaartjes. We hebben zelfs met een Duitse gast op het terras gezeten die al heel lang bij ons kwam. Dat was allemaal best zwaar en emotioneel.”
Maar een lichtpuntje is er wel: Aan het samenwerken in de bakkerij is dan nu wel een einde gekomen, maar de vriendschap is voor het leven. Dat weten ze allebei heel zeker. En als Nellie weer met tranen in de ogen zit – en dat gebeurt regelmatig – spetteren ze net zo hard uit de ooghoeken van Thea.
