LEMMER – Naar aanleiding van: Wethouder zoekt stageplaatsen, heeft Luciënne Boelsma een middagje meegedraaid met het gezin Jongedijk.
Het bezoek heeft de ouders van de verstandelijk gehandicapte Eliza aan het denken gezet en mede om die reden hebben zij een Facebookpagina voor haar opgezet.
–
Vaak wordt ik nagestaard, mensen hebben vaak opmerkingen als: “Wat een raar kind” of “Beter opvoeden zou ook een optie zijn”. Gelukkig zijn er ook mensen die wel snappen dat ik anders ben en bijvoorbeeld lief naar mij kijken of een high five geven als ik mijn hand op houdt. Van ronduit kwetsend tot begripvol, voorbeelden heb ik in overvloed.
Ja ik ben “anders” dan de meeste andere kinderen. Niet dat ik daar zelf of mijn ouders wat aan kunnen doen. Ik was namelijk 10 maanden jong toen een hersentumor mijn leven overhoop gooide. Een operatie, extreme epilepsie, een ontwikkelingsachterstand, nog een hersen operatie… Momenteel ben ik een puber meid met een ernstige verstandelijke beperking, milde epilepsie en een neurobiologische vorm van autisme.
Ja ik ben “anders” dan de meeste andere kinderen. Ik zit graag in mijn duwstoel en laat mij graag rondrijden door Lemmer, want ik vindt de prikkels die ik dan krijg geweldig. Ik kan zelf wel lopen, maar in drukke situaties ben ik te onvoorspelbaar. Genieten kan ik uiten in fladderen met mijn armen, wiegen met mijn lijf en kreten uiten. Ook vind ik het heerlijk om uitdagend te zijn door voorbijgangers aan te tikken en heel af en toe wil ik ook wel eens tuffen (maar dan worden mijn ouders erg boos). Praten kan ik trouwens als de beste en als ik in een goede bui ben, zeg ik graag iedereen gedag “Dag mevrouwtje… Dag meneertje”. Maar helaas wordt ik door mijn woordenschat wel snel overschat. Ik functioneer namelijk gemiddeld gezien als een 1,5 jarige.
Ja ik ben “anders”, sorry als het nieuw is voor je. Kan je waarschijnlijk ook weinig aan doen, want op televisie zie je eigenlijk vooral de leuke “downies” en hoog niveau verstandelijk beperkten. Vroeger werden kinderen als ik maar al te vaak vroeg op een groot instellingsterrein “weggestopt”. Nauwelijks zichtbaar in de samenleving, maar gelukkig zijn de tijden veranderd!
fb.me/elizajongedijk
facebook.lucienneboelsma
